Wspólnota dla Intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego

Do Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny, podczas mistycznych spotkań na modlitwie oraz we śnie, przychodził i przemawiał Jezus, a także Maryja i święci. Była ona przynaglana przez Pana, aby Polska i inne kraje oddały się Jego Najświętszemu Sercu i uznały Go za Króla. Chrystus prosił ją, aby w tym Akcie Intronizacji uczestniczyły wszystkie państwa ze swoimi rządami.

Pan Jezus wskazał przez Rozalię, że drogą do Intronizacji w ojczyźnie jest poświęcenie się Jego Sercu poprzez indywidualne przystąpienie do „Dzieła osobistego poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusowemu”. Intronizacja w duszy to nieodzowna podstawa dla intronizacji w rodzinie, zgromadzeniu, parafii, diecezji czy w narodzie.

Chrystus powiedział Rozalii: „Ja chcę niepodzielnie panować w sercach ludzkich, proś o przyspieszenie Mego panowania w duszach przez Intronizację.”

W październiku 1997 r. podczas Doby Eucharystycznej w naszym kościele zawiązała się wspólnota modlitewna pod nazwą Wspólnota dla Intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego.

Na początku, w kilka osób, rozpoczęto zjednoczoną wspólnym błaganiem modlitwę o łaskę przyjęcia i odnowienia królowania Jezusa we wszystkich dziedzinach życia.

Wspólnota ta poświęciła się Sercu Jezusowemu poprzez osobisty akt oddania, polecając się w ten sposób opiece Chrystusa Króla i Niepokalanej Dziewicy Maryi. W każdy czwartek uczestniczyła we Mszy świętej, a po niej prowadziła Adorację Najświętszego Sakramentu.

Wspólnota modliła się w intencjach znanych Sercu Jezusowemu:

• wielbiąc Trójce Przenajświętszą, aby uprosić łaskę Intronizacji dla całej Polski przez orędownictwo Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny, prosząc o dar Jej beatyfikacji;
• wzywając szczególnej pomocy Ducha Świętego, za przyczyną św. Józefa, aby rozwijało się dzieło Intronizacji jak również w intencjach wszystkich istniejących już Wspólnot Intronizacyjnych w Polsce;
• uwielbiając Jezusa w Tajemnicy Eucharystii, a także w szczególny sposób ofiarując modlitwy za kapłanów i wszystkich wezwanych do realizacji powołania kapłańskiego i zakonnego;
• wielbiąc Najświętsze Serce Jezusa i przez akt odnowy osobistego poświęcenia się Sercu Jezusowemu modli się o obfite owoce Intronizacji w parafii;
• czcząc Niepokalane Serce Maryi, by przez jej modlitwę królowało Boskie Serce Jezusa w naszych sercach;
• wielbiąc w szczególny sposób Boga Ojca, który w Najświętszym Sercu Jezusowym okazuje nam Swoje miłosierdzie i przebaczenie;
• wzywając potęgi Bożego działania w dziele Intronizacji.

Hymnem Wspólnoty Intronizacyjnej został krótki kanon:

Pan jest mocą swojego ludu,
Pieśnią moją jest Pan.
Moja tarcza i moja moc,
On jest mym Bogiem,
Nie jestem sam.
W Nim moja siła
Nie jestem sam.

Po dwóch latach modlitw i Adoracji Najświętszego Sakramentu Ksiądz Proboszcz wyraził zgodę na Intronizację Chrystusa Króla w naszej parafii, która została przeprowadzona 05.12.1999 r.

Tej ważnej uroczystości towarzyszyły liczne przygotowania:

• odprawiono rekolekcje;
• zamówiono obraz Chrystusa Króla;
• zakupiono z dobrowolnych składek parafian boczny ołtarz na którym został umieszczony w/w obraz;
• przygotowano Akt Intronizacji;
• zakupiono 400 obrazków z wizerunkiem Chrystusa Króla, które rozdano podczas uroczystości;
• zorganizowano kilkanaście delegacji 3-osobowych do odmówienia Aktu Intronizacyjnego wobec całej parafii (były to delegacje: rodzin, dzieci, młodzieży, ministrantów, członkiń Żywego Różańca, Wspólnoty Intronizacyjnej, służby zdrowia, rolników, rzemieślników i inne).

Co roku Wspólnota pamięta o rocznicy tej uroczystości, przystrajając ołtarz z Obrazem Chrystusa Króla, gromadzi się na Mszy świętej, odmawia swoje przyrzeczenia z Aktu Intronizacyjnego, przystępuje do Komunii świętej.

Wspólnota dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa jest oparciem dla Księdza Proboszcza, zarówno w prowadzeniu nabożeństw i Adoracji Najświętszego Sakramentu oraz uczestnictwu w ożywianiu życia parafialnego.

Wspólnoty parafialne:

Dzięki łasce Pana i owocom Intronizacji nasza parafia zaczęła tętnić ożywieniem modlitewnym. Powstały zgromadzenia religijne dążące do chrześcijańskiej doskonałości oraz uczestniczące w życiu kulturalnym i społecznym środowiska.

W parafii Niepokalanego Serca NMP aktualnie istnieje siedem wspólnot.

1. Wspólnota Nieustającego Różańca

Członkiem tejże Wspólnoty może zostać każdy, kto modli się na różańcu. Wspólnota powstaje najczęściej przy parafii, za aprobatą i błogosławieństwem Księdza Proboszcza.

Trzeba znaleźć 24 lub 48 osób po to, by raz w miesiącu, jeden stały dzień był objęty modlitwą różańcową z zachowaniem kolejności części Różańca.

Wspólnoty dla Intronizacji Chrystusa Króla organizują w każdej diecezji osoby chętne do modlitwy różańcowej - odpowiadając na Apel Matki Bożej, przekazany we wrześniu 2001 r., siostrze Łucji w Fatimie, o modlitwę Nieustającego Różańca w intencji Tryumfu Niepokalanego Serca Maryi i o pokój na świecie.

Wspólnota Nieustającego Różańca w naszej parafii:

Nasza parafialna Wspólnota przyłącza się do Apelu w 2002 r., organizując 24 osoby chętne do rozważania tajemnic różańcowych i stosownych modlitw. Każda z tych osób odmawia 2 części różańca przez jedną godzinę, każdego 23-go dnia miesiąca w godz. 00.00 - 24.00. Bardzo ważne jest by w owym dniu być na Mszy świętej. Dlatego też w każdym miesiącu zamawia się Mszę świętą w intencji Tryumfu Niepokalanego Serca Maryi i o pokój na świecie.

Parafialna Wspólnota Nieustającego Różańca spotyka się co czwartek na Mszy świętej oraz na Adoracji Najświętszego Sakramentu, prosząc o szczęśliwą budowę naszego nowego kościoła.

Kiedy został zapoczątkowany różaniec?

Różaniec zapoczątkowany został prawdopodobnie jako naśladownictwo Liturgii Godzin (Brewiarza), obecnej w zgromadzeniach zakonnych, podczas których mnisi modlili się codziennie za pomocą 150 psalmów. Osoby nie potrafiące czytać, zastąpiły psalmy pięćdziesięcioma lub nawet stu pięćdziesięcioma „Zdrowaś Maryjo”.

Choć zapisy historyczne wspominają wcześniejsze użycie różańca podczas odmawiania modlitwy Ave Maria, to pierwsze wspomnienie o Psałterzu Najświętszej Maryi Panny następuje przy okazji zwycięstwa baronów z północnej Francji nad albigensami pod Muret w 1213.

Od XV wieku wydarzenie to łączone jest z podaniem o przekazaniu Różańca świętemu Dominikowi przez Matkę Bożą. Do Polski modlitwę różańcową sprowadził i szeroko propagował wśród wiernych dominikanin święty Jacek.

Forma modlitwy ustaliła się przy końcu XVI wieku i nie zmieniła się, aż do początku XX wieku w związku z dodatkiem modlitwy fatimskiej. Jej rozszerzenia poprzez wprowadzenie opcjonalnej czwartej części, tajemnic światła, dokonał papież Jan Paweł II.

2. Żywa Róża - Żywy Różaniec

Paulina Maria Jaricot (1799-1862), założyła w 1826 r Centralę Żywego Różańca w Lyonie na wzgórzu Lorette.

27 I 1832 r. papież Grzegorz XVI zatwierdził stowarzyszenie Żywego Różańca i nadał mu liczne odpusty. Patronką Żywego Różańca ustanowił młodziutką rzymską męczenniczkę - św. Filomenę, za przyczyną której Paulina Jaricot w cudowny sposób odzyskała zdrowie. Z kolei papież Pius IX w liście apostolskim Quod iure haereditario z 17 VIII 1877 r. ustanowił zasady organizacyjne stowarzyszenia Żywego Różańca.

Do Polski Żywy Różaniec dotarł jeszcze w XIX w. Obecnie istnieje niemal w każdej parafii.

W 2002 r. Ojciec Święty Jan Paweł II w liście apostolskim Rosarium Virginis Mariae („O różańcu Dziewicy Maryi”) ogłosił Rok Różańca (od X 2002 do X 2003 r.) i wprowadził nową jego część - tajemnice światła - dotyczące publicznej działalności Pana Jezusa.

Kółko Żywego Różańca, czyli Róża składa się z 20 osób (bo mamy 20 tajemnic różańcowych), z których każda odmawia codziennie tylko jedną tajemnicę różańca. W ten sposób, każdy odmawia tylko 1 Ojcze nasz, 10 Zdrowaś Maryjo, 1 Chwała Ojcu i 1 O mój Jezu - rozważając jedną tajemnicę.

Członkowie Żywego Różańca mają na celu, za pomocą wspólnej modlitwy, utrzymać się w wierności Bogu, wytrwać w dobrym i bronić od złego siebie i bliźnich. Chcą wielbić Maryję i naśladować jej cnoty. Powinni wystrzegać się ciężkich grzechów, nie tylko sami ich unikać, ale i innych od tych występków odwodzić i przed nimi przestrzegać.

W święto Najświętszej Marii Panny Różańcowej, corocznie siódmego października odbywa się spotkanie wszystkich członków Wspólnoty Żywego Różańca.

Żywy Różaniec w naszej parafii:

Na czele każdego kółka w naszej parafii stoją zelator lub zelatorka, którzy mają obowiązek pilnować zmian tajemnic, co miesiąc w godzinach przedpołudniowych. Spotkania dla Wspólnoty Żywego Różańca odbywają się zazwyczaj w pierwszą niedzielę miesiąca. Jest to czas przeznaczony na sprawy organizacyjne, wymianę tajemnic różańcowych oraz katechezy.

Od 1995 r. istnieje także w naszej parafii Wspólnota Różańcowa przy Radiu Fiat. W każdą środę w godz. 9.00 - 9.30 kilka pań z naszej parafii modli się na różańcu w radiowym studiu.

3. Legion Maryi (LM)

Legion Maryi jest wspólnotą zrzeszającą ludzi świeckich pod przewodnictwem kapłana (ewentualnie zakonnika czy zakonnicy), który pełni funkcję kierownika duchowego i odpowiedzialny jest za formację wewnętrzną całej wspólnoty.

Celem Legionu jest głoszenie chwały Bożej. Urzeczywistnia się to przez modlitwę oraz pracę apostolską.

Pierwsza wspólnota legionowa powstała w roku 1921 w Dublinie, której założycielem był Frank Duff.

Do Polski Legion Maryi dotarł w 1947r. Delegatem z Irlandii był polski oficer Anatol Kaszczuk, który w czasie wojny znalazł się najpierw w Anglii, potem w Irlandii, gdzie zetknął się z Legionem. Po powrocie do kraju w 1948 r. założył kilka grup, które już rok później, tak jak wszystkie stowarzyszenia katolickie, musiały zawiesić swą działalność. Dopiero na początku lat osiemdziesiątych XX wieku Legion Maryi mógł wrócić do Polski.

Legion jest otwarty dla wszystkich katolików, którzy:

• wiernie praktykują swoją religię;
• są ożywiani pragnieniem wypełnienia swej roli w apostolacie Kościoła poprzez członkowstwo w Legionie;
• są przygotowani do wypełnienia każdego obowiązku, jaki wynika z czynnego członkowstwa w LM;

Najmniejsza grupa legionowa na terenie parafii nosi nazwę prezydium. Przybiera ono swoją nazwę, nawiązując do tytułu NMP albo do jednego z Jej przywilejów, lub do jakiegoś wydarzenia z Jej życia. Prezydium nie może być założone bez zgody proboszcza parafii lub biskupa ordynariusza. Zobowiązane jest do odbywania zebrań co tydzień, musi mieć także prezydenta, wiceprezydenta, sekretarza i skarbnika. Osoby te są oficerami prezydium i zarazem mogą reprezentować je w kurii.

Obecność kierownika duchowego nie jest konieczna dla ważności zebrań. Otrzymuje on rangę oficera prezydium i pełną władzę należną temu stanowisku. Ma on decydujące zdanie we wszystkich kwestiach dotyczących religii i moralności poruszanych na zebraniach prezydium. Oficerowie prezydium, poza kierownikiem duchowym są mianowani przez kurię.

Osoby chcące wstąpić do LM muszą ubiegać się o przyjęcie w prezydium. Kandydaci poniżej 18. roku życia mogą być przyjęci do prezydiów młodzieżowych. Warunkiem zasadniczym jest, by przynajmniej prezydent prezydium był osobą dorosłą. Drugi dorosły oficer prezydium jest pożądany na wypadek nieobecności prezydenta. Legionista z prezydium młodzieżowego poświęca na czynną prace minimum godzinę w tygodniu.

Przed wstąpieniem w szeregi LM kandydat musi przejść trzymiesięczny okres próbny, jednak może w pełni w tym czasie uczestniczyć w pracach Legionu. Kandydat otrzymuje Tesserę (modlitwy legionowe). Formalne przyjęcie do Legionu polega na złożeniu Przyrzeczenia legionowego oraz na wpisaniu nazwiska kandydata na listę członków prezydium.

Służba w Legionie Maryi wymaga od każdego legionisty:

• punktualności i systematycznej obecności na cotygodniowych spotkaniach prezydium oraz złożenia sprawozdania z wykonanej pracy (praca zazwyczaj 2 godziny tygodniowo);
• zachowania tajemnicy legionowej, tj. szacunku dla poufnej natury spraw omawianych podczas spotkań i poznanych w związku z wykonywana pracą legionową;
• codziennego odmawiania Kateny Legionu;

Główną część Kateny stanowi Magnificat, modlitwa samej Matki Bożej, wieczorny hymn Kościoła. Modlitwa ta splata wszystkich członków LM, czynnych i pomocniczych. Jest więzią jednoczącą ich miedzy sobą i Matką Najświętszą.

Aktywny legionista odmawiać codziennie powinien jedynie Katenę, ale gorąco poleca się odmawianie wszystkich modlitw Tessery.

Członkowie LM zbierają się na cotygodniowych zebraniach, w czasie których:

• odmawiają przypisane modlitwy z rozważaniem jednej części różańca;
• składają sprawozdanie z wykonanej pracy apostolskiej i przyjmują dalsze zadania na kolejny tydzień swojej pracy.

Prace apostolskie w ramach posługi duszpasterskiej Legionu na terenie parafii wyznacza Ksiądz Proboszcz bądź prezydent. Całością działalności LM kierują ludzie świeccy.

Obowiązkiem każdego prezydium jest utworzenie i rozwój silnej grupy członków wspierających (pomocniczych) - auksyliatorów (czyli osób nie mogących podjąć członkowstwa czynnego, ale wiążących się z LM poprzez podejmowanie służby modlitewnej).

Zarówno dla członków aktywnych, jak i pomocniczych, istnieje stopień wyższy ich członkowstwa. Członkowie aktywni, którzy osiągną wyższy stopień są nazywani pretorianami, a członkowie pomocniczy na stopnie wyższym to adiutorzy.

Pretorianie podejmują się codziennie: odmawiać modlitwy zawarte w Tesserze, uczestniczyć we Mszy św. i przyjmować Komunię świętą, odmawiać codzienną Liturgię Godzin(Brewiarz) lub jej znaczną część np. modlitwy poranne i wieczorne.

Auksyliatorzy - odmawiają codziennie modlitwy zawarte w Tesserze: tj. inwokację i modlitwę do Ducha Św., pięć dziesiątków różańca wraz z następującymi po nich wezwaniami; Katenę oraz modlitwy nazywane „modlitwami końcowymi”.

Adiutorzy - zobowiązują się codziennie do odmawiania modlitw zawartych w Tesserze, uczestniczenia we Mszy św. i przyjmowania Komunii świętej, odmawiania zatwierdzonej przez Kościół Liturgii Godzin.

Patroni Legionu to: św. Józef, św. Jan Ewangelista, św. Ludwik Maria Grignion de Montfort, Archanioł Michał i Gabriel, zastępy niebieskie (Maryjny Legion Aniołów), św. Jan Chrzciciel, św. Piotr i św. Paweł.

Kilka przykładów apostolskiej pracy wykonywanej przez Legion Maryi:

• odwiedzanie i opieka nad osobami niepełnosprawnymi, chorymi, słabszymi, włącznie z organizowaniem wizyty kapłana;
• odmawianie różańca podczas czuwań przy zmarłych i w trakcie uroczystości pogrzebowych;
• odwiedzanie chorych i zaniedbanych parafian w domach i szpitalach;
• nauczanie prawd wiary i przygotowywanie do sakramentów św. dzieci i dorosłych;
• odwiedzanie rodzin, które nie mają kontaktu z kapłanem i wspólnotą parafialną;
• rozmowy wyjaśniające prawdy wiary z osobami obojętnymi religijnie i innowiercami;
• rozmowy z rodzicami i dziećmi niepraktykującymi i zaniedbującymi katechizację;
• opieka religijna nad dziećmi rodzin zagrożonych alkoholizmem i narkomanią;

W czasie wszystkich odwiedzin apostolskich legioniści zachęcają do wspólnej modlitwy i posługują się Cudownym Medalikiem Najświętszej Maryi Panny. Wszystkie zasady i założenia działalności Legionu Maryi podaje „Oficjalny Podręcznik Legionu Maryi”, który jest przedmiotem studium podczas cotygodniowego spotkania.

Dla pogłębienia życia wewnętrznego członków wspólnoty legionowej odbywają się coroczne rekolekcje zamknięte oraz dni skupienia.

Vexillum Legionu - znak LM - wzorowane na signum - znaku kohorty legionu rzymskiego. Na miejscu orła, który wieńczył signum jest Gołębica - symbol Ducha Świętego. Na poprzecznej tabliczce, pod Gołębicą został umieszczony napis Legio Mariae (Legion Maryi). Między poprzeczną tabliczką a drzewcem znajduje się (połączony z tabliczką ornamentem z róży i lilii) owal z wizerunkiem Maryi Niepokalanie Poczętej (awers Cudownego Medalika). Drzewce umieszczone jest na globie ziemskim, który spoczywa na czworokątnej płaskiej podstawie. Całość wyraża myśl, że Duch Święty ma zdobyć świat przez Maryję i Jej dzieci.

Legion Maryi w naszej parafii:

Legion Maryi w naszej parafii powstał 18.12.2003 roku, założycielami byli legioniści z Kurii p.w. M. B. Fatimskiej przy kościele św.Józefa na Rakowie. Legioniści spotykają się w naszej parafii co tydzień w czwartki, po wieczornej Mszy świętej i po Adoracji Najświętszego Sakramentu. Praca ich (zazwyczaj w parach) trwa minimum 1,5 godziny tygodniowo. Obecnie czynnych aktywnie jest 8 sióstr i 1 brat oraz 23 auksyliatorów. Nie mamy prezydium młodzieżowego.

Nazwa Legionu w parafii: Legion Maryi pod wezwaniem Niepokalanego Serca NMP.

4. Ministranci (Liturgiczna Służba Ołtarza, LSO)

Ministrant to osoba posługująca przy celebracji Mszy świętej oraz przy sprawowaniu pozostałych sakramentów i sakramentaliów (np. błogosławieństwa, pogrzeby oraz nabożeństw).

Jakie warunki trzeba spełnić aby zostać ministrantem?

• być po Pierwszej Komunii Świętej;
• uważnie słuchać ogłoszeń parafialnych na których będzie ogłaszane zaproszenie na organizacyjną zbiórkę kandydatów na ministrantów;
• być sumiennym, uczciwym oraz znać zasady panujące w kościele.

Po okresie próbnym ministranci są uroczyście przyjmowani do grona Służby Liturgicznej poprzez błogosławieństwo do tej funkcji.

Patronem ministrantów są święci: Tarsycjusz, Stanisław Kostka, Alojzy Gonzaga, Jan Berchmans, Dominik Savio.

Modlitwy ministranta:

Przed służbą:

„Oto za chwilę przystąpię do Ołtarza Bożego, do Boga, który rozwesela młodość moją. Do świętej przystępuję służby. Chcę ją dobrze pełnić. Proszę Cię Panie Jezu, o łaskę skupienia, by myśli moje były przy Tobie, by oczy moje były zwrócone na ołtarz, a serce moje oddane tylko Tobie. Amen.”

Po służbie:

„Boże, którego dobroć powołała mnie do Twojej służby, spraw, abym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach przez dzień dzisiejszy i całe me życie szedł tylko drogą zbawienia. Przez Chrystusa. Pana naszego. Amen.”

Hymnem ministrantów jest pieśń:

„Hej bracia ministranci, hej bracia wszyscy wraz,
Na służbę, świętą służbę, Bóg wezwał, wezwał nas.
Zbierajmy się więc żywo, kościelny woła dzwon.
O jakże jest radosny, jak miły jego ton.
Chrystusa myśmy wojsko, rządź nami Królu nasz.
Ty swoich ministrantów u stóp ołtarza masz.
Twa oto armia mała u Twoich klęczy stóp.
Gorliwej, wiernej służby dziś składa Tobie ślub.”

Spotkania dla ministrantów w naszej parafii:

Spotkania dla ministrantów w naszej parafii odbywają się w pierwsze piątki miesiąca po wieczornej Mszy świętej.

5. Rada Parafialna

Jest ona ciałem opiniodawczym, jednak w praktyce jej obecność wyzwoliła w sposób bardzo trwały wśród świeckich świadomość wspólnoty parafialnej i odpowiedzialności za nią. Głos decydujący przy podejmowaniu parafialnych decyzji ma Ksiądz Proboszcz, jednak ważne jest wsłuchanie się w różne opinie i wspólne poszukiwanie dobra spraw, które wspólnocie są bliskie.

Rada w naszej parafii:

Istnieje w naszej parafii od 2005 roku. Jest wyłącznie organem doradczym Księdza Proboszcza, a jej zadania to analiza działań pasterskich i definiowanie praktycznych wniosków. Istnienie Rady nie zostało wymuszone prawem kanonicznym.

6. Apostolat „Margaretka”

Apostolat „Margaretka” powstał w miejscowości Medziugorja. Poleca on odmawiać Koronkę Medziugorską (Wierzę w Boga, 7x Ojcze nasz, 7x Zdrowaś Maryjo, 7x Chwała Ojcu) oraz modlitwę do Pana Jezusa Dobrego Pasterza.

Matka Boża w Orędziu z Medziugorja zwróciła się do ludzi: „Powiedzcie moim drogim kapłanom, moim drogim synom, że muszą mocniej wierzyć! Muszą chronić wiarę Kościoła”.

Maryja płakała, bo zapomnieliśmy wpatrywać się w Tajemnicę Kapłaństwa. Matka Boża pragnie abyśmy się modlili za kapłanów.

„Margaretka” w naszej parafii:

W naszej parafii 28 osób podjęło się modlitwy za Księdza. Każda z nich modli się 1 raz w tygodniu wyznaczonymi modlitwami. Są to 4 komplety „Margaretek”.

Więcej na temat Margaretki można przeczytać na stronie http://www.margaretka.org.pl.